مروری بر زندگی پر فراز و نشیب شهید فیض اله حامدی
فیض اله حامدی فرزند بیوک خان حامدی 16 اردیبهشت 1340 در خانواده مذهبی در روستای شکرلو شهرستان گرمی به دنیا آمد و مهرماه سال 1365 به مقام شهادت رسید.
به گزارش نوید شاهد: فیض اله دوران کودکی را در روستا سپری کرد و از همان ابتدا بسیار پر جنب و جوش ، صمیمی و عاطفی بود. از آنجا کهبه فراگیری قرآن علاقه زیادی داشت برای آموزش آن به روستای سید کندی در جوار روستای شان رفت.
او دوره ابتدایی را در دبستان روستای شکرلو در سال 1347 آغاز کرد و در کنار تحصیل، به پدرش در کار کشاورزی و دامداری کمک می کرد در برپایی فرایض دینی سعی و جدیت بسیار داشت و ارج و منزلت نماز و روزه را پاس می داشت.
فیض اله سال 1352 به دنبال کوچ خانواده به شهر گرمی مغان، کلاس پنجم ابتدایی را با معدل خوب به پایان رساند و علی رغم علاقه و افر به درس، به خاطر عدم بضاعت مالی خانواده در تأمین مخارج، مجبور به ترک تحصیل شد.
بعد از مدتی برای کارگری به بندر انزلی رفت. سپس برای انجام نظام وظیفه نام نویسی کرد و دوره خدمت سربازی را در پادگان آموزشی عجب شیر آغاز و در دادگستری تبریز و تکاب سپری کرد. و پس از اتمام دوره وظیفه اشتیاق فراوانی برای عضویت در سپاه پاسداران انقلاب در وی پیدا شد و با اصرار بسیار و رضایت مادرش وارد سپاه شد.
سال 1364 دوره عمومی سپاه را در تبریز پشت سر گذاشت و به جبهه اعزام شد. فیض ا... بعد از ماه ها حضور در جبهه دعاهای مادر را مانع دستیابی به شهادت می دانست. او در اشتقاق شهادت به صراحت مادرش را به تبعیت ازحضرت زینب (س) توصیه می کرد و دعا برای تعجیل در شهادت را از وی می طلبید.
او در بین سالهای 65 – 1364 از فرماندهان واحدهای سپاه پاسداران انقلاب اشنویه به شمار می رفت. در فرماندهی و مدیریت ، دقیق و نکته سنج بود و با نیروهای تحت الامر در کمال صفا و صمیمیت برخورد می کرد . فیض اله در هر شرایطی خود را یک بسیجی می دانست و در حفظ بیت المال بسیار دقیق و حساس بود. دوست و همرزمش او را قبل از عملیات چنین توصیف می کند: فیض اله با حالت گریان و تضرع در خلوت شبانگاهی زمزمه می کرد که : « خدا یا ما بندگان حقیر در برابر تو ، سر تعظیم فرود می آوریم و در برابر بی عدالتی مبارزه می کنیم و نمیگذاریم دست شیطان بر ما چیره شود ».
اشتیاق بازگشت به منطقه جنگی او را وادار می کرد بعد از هر مرخصی با این استدلال که سنگرم خالی است ، به منطقه جنگی باز گردد.
او علاوه بر هدایت و همراهی بسیجیها در عملیاتها در ایام کوتاه مرخصی نیز بیشتر اوقات را در پایگاه های مقاومت می گذراند. و در یاری و کمک به افراد ضعیف و محتاج پیشقدم بود.
سر انجام روز بیست و یکم مهر ماه 1365 فیض اله حامدی برای کمک به نیروهای خودی به محل درگیری با گروه های ضد انقلاب در منطقه عملیاتی اشنویه رهسپار شده بود که در بین راه بیلش بر اثر برخورد با مین منفجر شده و آتش گرفت و او به مقام عالی شهادت رسید. پیکر این شهید والامقام در گلزار عباسیه شهرستان گرمی مغان جای گرفته است.
انتهای پیام./
منبع: اسناد فرهنگی شهدای بنیاد استان اردبیل
