دوست دارم کفنم پرچم ایران باشد

وی در سال ۱۳۵۰ به ایران بازگشت و طبق امریه ستاد فرماندهی نیروی هوایی به پایگاه هفتم شکاری شیراز منتقل گردید. او طی رشادتی که در سالم به زمین نشاندن فانتوم و ترفیع درجه نظامی بیان می‌دارد که:عامل موفقیتم را یاد خدا، حفظ خونسردی و اجرای دقیق دستورالعمل‌های پروازی می‌دانم.

او در ادامه برای انجام وظیفه به پایگاه سوم شکاری همدان منتقل و سپس در شهریور ۱۳۵۵ برای طی دوره امنیت پرواز از آذر مرداد ۵۵ تا مرداد ۵۶ دوباره به ایالات متحده سفر نمود. پس از مراجعت، به پایگاه ششم شکاری بوشهر بازگشت. این پایگاه آخرین پایگاه خدمتی شهید جدی بود. با شروع جنگ در حالی که سمت فرماندهی بازرسی و امنیت پرواز پایگاه را به عهده داشت، فعالانه وارد صحنه نبرد شد و در جریان جنگ تحمیلی در تاریخ ۵۹/۸/۱۷ در خاک عراق مورد پدافند نیروهای عراقی واقع شده و پس از طی ۵۰ کیلومتر در خاک ایران سقوط کرده و به شهادت رسید.

پیکر شهید بزرگوار غفور جدی، به پایگاه ششم منتقل شد و آنجا بود که وصیتنامهٔ او خوانده شد که در قسمتی از آن نوشته شده بود: دوست دارم کفنم پرچم ایران باشد!

پس از آن پیکر شهید بزرگوار غفور جدی به تهران و از آنجا به وسیله یک فروند هواپیمای سی-130 به پایگاه دوم شکاری منتقل گردید.

 تشییع پیکر بسیار با شکوهی که مقارن شد با ایام عزاداری حسینی با حضور اهالی اردبیل برای شهید بزرگوار غفور جدی برگزار گردید و به مدت یک هفته در شهر عزای عمومی اعلام شد و از آن تاریخ آغاز حرکت دسته‌های عزاداری شهر از مقابل منزل پدر شهید بزرگوار غفور جدی به رسمی ماندگار بدل گردید.

پدر شهید بزرگوار غفور جدی هنگام شهادت او گفت: امانتی بود دست ما که خداوند آن را پس گرفت.