شهید «سیدابراهیم فرش‌بافی‌آذر بناب» در قسمتی از وصیت‌نامه خود، خطاب به مادر بزرگوارش چنین می‌نویسد: «بدانید آخرین قطره خونم در راه قرآن را در مسیر حق و دفاع از میهن بر زمین افتاد؛ و موقع مرگم نام خدا بر زبانم جاریست. آرى مادر آرزویم جبهه و جنگ بر علیه کفار و عروسم شهادت است.»
در قسمتی از وصیت‌نامه شهید والامقام «محمدتقی اکبرنژاد درخشانی می‌خوانیم: «خدایا چگونه وصیت نامه بنویسم در حالی که سراتاپا گناه و معصیت و تقصیر و نافرمانی‌ام. گرچه از بخشش و رحمت تو ناامید نیستم، ولی ترسم از این است که نیامرزیده از دنیا بروم. می‌ترسم رفتنم خالص نباشد و پذیرفته درگاهت نشود.»
شهید والامقام محمدعلی اکبر نژاد درخشانی، در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «سوگند به خدای رحمان که من راهم را آگاهانه یافتم، راهی که خون حسین و یارانش در آن جاری شد.»
در قسمت دوم از وصیت نامه شهید والامقام «محبوب صیامی»، می‌خوانیم: «سعی کنید راه شهدا را ادامه دهید و پیام خون شهیدان را به ملت‌های تحت ستم برسانید، هیچ وقت از خودتان سُستی نشان ندهید که خدای نکرده دچار عذاب خداوندی می‌شوید و اگر به منافقین اجازه دهید که در امور مسلمین دخالت کنند، روزی ریشه شما را خواهند زد.»
در وصیت نامه شهید «محبوب صیامی» می‌خوانیم: "باید از سرور شهیدان امام حسین (ع) درس شهادت و شهامت بگیریم چنانکه حسین مظلوم عزیزِ زهرا (س)، تن به ذلت و خواری نداد و در مقابل یزید و یزیدیان استقامت و مقاومت کرد و در مقابل ظلم و ستم سر تسلیم نکرد و تا آخرین لحظه خود مبارزه کرد ما ملت ایران هم باید امام حسین (ع) را الگو قرار دهیم و راهی که حسین (ع) پیمود ما هم بپیمائیم و تا ظلم هست، در مقابل آن مقاومت کنیم حتی اگر به قیمت جان و مال خودمان تمام شود."
شهید سید داوود علوی در وصیت‌نامه‌اش خطاب به مادرش می‌گوید: «من از اوان کودکی در ذهنم این معنی نقش بسته و به یاد مانده بود که در ایام وفات ائمه معصومین و بخصوص ایام وفات حضرت زهرا (س) که در این ایام در خانه مان مرثیه خوانی و ذکر مصیبت می‌شود صبح آن روز چشمانت را اشک آلود مشاهده می‌کردم و در واقع برادرانم با صدای گریه‌ی شما از خواب بیدار می‌شدند و بی‌سبب نیست که هر وقت خواب شما را می‌دیدم تو را با حضرت فاطمه زهرا (س) در یکجا می‌دیدم.»