گزیده وصیتنامه شهید ورزشکار «افتخار میرزا حسین پور»
الذین قالو ربنا الله ثم استقاموا...(آنانکه گفتند الله و سپس قیام کردند)، سخنی کوتاه و وصیتی برای آنانکه با نام و یاد خدا قیام می کنند. ای کسانی که آرزوی شهادت دارید، من نیز همانند شما در این آرزو بودم. شاید مرا نیز یادتان باشد ولی خداوند ارحم الراحمین، آرزوهای ما را انشاءالله قبول کند.
در این موقع حساس انقلاب اسلامی که سرمایه خون هزاران شهید به خون خفته است، این بار در دست ما افتاده است تا ما چه کنیم آیا «هل من ناصر ینصرنی» امام حسین(ع) در کربلا و امام خمینی(ره) در ایران را جوابگو هستیم؟
باید این را بدانیم و با خلوص نیت قبول کنیم که آیا این انقلاب تنها انقلابی نیست که بعد از گذشته چهارده قرن از تاریخ اسلام در ایران اتفاق افتاده است؟ پس چرا بنشینیم، بلکه باید بیان کنیم و در مقابل تمام مستکبران جهان به رهبری امام خمینی(ره) بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران.
اگر در این موقعیت ما با آن باشیم و فریاد خستگی ناپذیرش را که متکی به الله و فریاد مستضعفین است گوش نکنیم، در کدام زمان قیام خواهیم کرد؟ جواب خدا و پیامبر(ص) و ائمه خدا(ع) و امام زمان(عج) را چه خواهیم داد؟
آنها از ما خواهند پرسید آیا این رهبر و راهنما دلیلی محکم برای هدایت شما در جامعه نبود؟ چه کسی بهتر از او می خواهید؟ لعنت بر آن شخصی که منافقانه در این راه از مسئولیتها شانه خالی میکند و برای ارضای نفس خویش بهانهها و اشکالها میتراشد تا به خیال خامش سدی در مقابل این انقلاب اسلامی باشد.
باید بدانیم در هر مکانی و در هر زمانی که آگاه شدیم باید قیام کنیم. همچون امام حسین(ع) که در روز عاشورا با۷۲ نفر از جانبازانش در مقابل تمامی ذلت و خواری ها قیام کرد و شهید شد.
برگرفته از کتاب مدالهای افتخار، نویسنده: سید خلیل حسینی، نشر ساوالان ایگیدلری، 1394