حس بیگانه ستیزی از کودکی در وجودم رشد کرده بود/ شیرین ترین نمازم را در دوران جنگ خواندم
از سال 61 تا حدود اواخر جنگ، در عملیاتهای مختلف از جمله عملیات مسلم بن عقیل، والفجر1، والفجر2، والفجر 4، خیبر، کربلای 4، کربلای 8، عملیاتهای بیت المقدس 2 و بیت المقدس 3 شرکت داشتم و آخرین عملیاتی که شرکت کردم عملیات مرصاد بود. درعملیات والفجر8 بود که به شدت مجروح شدم، پدرم هم در عملیات والفجر1 که باهم حضور داشتیم، درست در کنار من مجروح شد.
این پیشکسوت هشت سال دوران دفاع مقدس ادامه داد: عملیات
والفجر 8 بود که رزمندگان ما به دل دشمن یورش برده بودند. دوستان و همرزمانم تک به تک
پرپر میشدند و نبرد به مراحل سختش رسیده بود. من در حین عملیات به شدت مجروح شدم و
خونریزی شدیدی داشتم. بعد از اینکه منطقه عملیاتی فاو را رد کردیم، دیگر نتوانستم
راه بروم .در یک نخلستان زیر درختان نخل افتادم، مدام درحالت خواب و بیداری بودم، کمی
به هوش می آمدم و دوباره از شدت خونریزی و جراحت ناشی از اصابت ترکشها از هوش
میرفتم. لحظه ای به هوش آمدم انگار صدای اذان به گوشم خورد در همان حالت بی حالی، با دست چپم که هنوز میتوانستم تکانش بدهم به خاک کف نخلستان دست کشیدم و به نیت
تیمم مسح بر صورتم کشیدم و نیت کردم و شروع به نماز خواندن نمودم. در حین خواندن
نمازم گاهی از هوش میرفتم و بعد از چند لحظه دوباره به هوش می آمدم. نمیدانستم دارم
چند رکعت می خوانم و کدام ذکر را میگویم. این حالت برایم چندین بار تکرار شد و من
نتوانستم از شدت ضعف نمازم را تمام کنم و بیهوش شدم. یکی از همرزمانم که کمی دورتر
از من مشغول تیراندازی به طرف دشمن بود، این حالات مرا دیده بود و پس از بهبودی
حالم به من گفت؛ نمازت در آن حال واقعا زیبا و دیدنی بود، تو مدام زیر لب ذکر نماز را
میگفتی در حالی که اصلا حال خودت را نمیفهمیدی وآن نماز من شیرینترین نماز عمرم
بود که خواندم، و این خاطره را هیچوقت فراموش نمیکنم .
وی در پایان به مناسبت چهلمین سالگرد هفته دفاع مقدس برای نسل امروز، گفت: من به عنوان کسی که لحظات شهادت دوستان و همرزمانم در کنارشان بودم و تمامی صحنه های جنگ را با تمام وجود و از نزدیک لمس کردهام، به جوانها عرض میکنم که عزت این کشور که امانت شهداست را حفظ کنید. شهدای ما با پیروی از فرمایش حضرت امام حسین (ع) که فرمودند "هیهات مّنه ذلّه" زیر بار ذلت نخواهیم رفت، نگذاشتند وجبی از خاک کشور دست بیگانه بیفتد. پس جوانهای ما باید سربلند و آزاده زندگی کنند، اگر الان تحریم هست، زمان جنگ هم در تحریم بودیم. ما در سنگرها حتی گونیهایی که برای پر کردن خاک و درست کردن سنگر از آن استفاده میشد را هم تحریم کرده بودند و حتی با کمبود گونی مواجه بودیم. امروز نیز جانبازان شیمیایی هم اسپری های تولید کشور فرانسه را به خاطر تحریمها پیدا نمیکنند و مردم عادی که با کمبود داروهای وارداتی و تحریم شده مواجه هستند، این یعنی جنگ این بار با شکلی دیگر در جریان است و ملت ما با مقاومتشان امانتدار عّزت شهدا هستند.