پزشکی که برای نجات دوست و بیمارش به بیمارستان برگشت و شهید شد

به گزارش نوید شاهد اردبیل، شهید بخشعلی اعیادی احسن، بیستم آذر 1340، در شهرستان اردبیل دیده به جهان گشود. پدرش عبدالوهاب، بازنشسته ژاندارمری بود و مادرش فاطمه نام داشت. دانشجوی سال چهارم در رشته پزشکی بود. نهم دی 1357، در زادگاهش هنگام تظاهرات علیه رژیم شاهنشاهی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. پیکر او در گلزار شهدای غریبان اردبیل به خاک سپرده شد.

بخشعلی، از کودکی در درس‌هایش جدی بود. در طول تحصیل، مثل خیلی از بچه‌های هم‌نسل خودش، در کارهای کشاورزی، کمکِ حال پدرش بود. شب‌های زیادی در نوجوانی تا صبح بیدار مانده بود تا همراه پدرش، مزرعه کشاورزی‌شان را آبیاری کنند. بیداری شب، بهانۀ غیبتِ صبح از مدرسه نبود. با تمام توان کار می‌‌کرد و در کنار کمک به تامین مخارج خانواده، درسش را هم بسیار عالی ‌خواند.

تلاش‌های شبانه‌روزی بخشعلی نتیجه داد و با معدل ممتاز دیپلم گرفت. سال1354 در کنار چند نفر از فرزندان بزرگان شهر، در رشتۀ پزشکی دانشگاه تبریز پذیرفته شد. سال‌های حضور او در دانشگاه تبریز، با مبارزات انقلابیِ مردم، همزمان بود.

بخشعلی هم به جمع دانشجویان انقلابی پیوست و به‌‌ خاطر فعالیت‌های انقلابی، چند بار بازداشت شد. قیام عمومی مردم در سال 1357 اوج گرفته بود. با تعطیلی دانشگاه‌ها، بخشعلی به زادگاهش بازگشت. اوقات او یا در راهپیمایی‌ها می‌گذشت یا در بیمارستان برای کمک به مجروحان. سرانجام در همین راه، روز نهم دی ماه سال 1357 وقتی از بیمارستان خارج شده و در جمع مردم بود، بر اثر اصابت گلوله مزدوران شاه، به جمع شهدای انقلاب پیوست. 

خبر شهادت بخشعلی به عنوان دانشجوی انقلابی، خون مردم را به جوش آورد. امواج مردم انقلابی شهر، به طرف خانه شهید اعیادی حرکت و بی‌توجه به هشدارهای رژیم شاه، دسته دسته در خانۀ شهید تجمع کردند.

پیکر مطهرش بر دوش هزاران نفر از مردم اردبیل تشییع و در سمت غربی قبرستان غریبان به خاک سپرده شد. تشییع جنازه‌اش به تظاهراتی عظیم علیه رژیم پهلوی تبدیل شد. او نخستین دانشجوی شهید انقلاب در شهرش بود.   

مرحوم آیت الله مروّج (ره) از روحانیون بنام و مبارز اردبیل که بعدها نماینده رهبری در استان و امام جمعه اردبیل شد، برای پیکر مطهر شهدا نماز خواند و تابوت شهدا از جمله شهید بخشعلی اعیادی بر دوش هزاران نفر از مردم اردبیل تشییع و در سمت غربی قبرستان غریبان به خاک سپرده شد؛ تشییع جنازه ای که به تظاهراتی عظیم علیه رژیم پهلوی تبدیل شد.

روایت است: شهید اعیادی بعداز پایان کار، در حدود ساعت 3 بعداز ظهر، با تنی خسته و رنجور، راهی خانه ­شد. در طول مسیر، یکی از دوستانش را دید و از طریق او مطلّع ­شد که دوست دانشجویش، نورالدّین جهانجویی در تظاهرات آن روز زخمی شده، نیاز فوری به گروه خونی, o , منفی دارد. او دوباره به بیمارستان بازگشت و با وجود آنکه بیمارستان به وسیله­ مزدوران شاه، محاصره شده بود و اجازه تردد داده نمی­‌شد، امّا او با زحمت و تلاش فراوان وارد ­شد و به دوستِ مجروحش خون اهدا کرد.

وی ساعاتی پس از اهدای خون، از بیمارستان خارج ­شد و به طرف خانه حرکت کرد در مسیر بازگشت، مسئول کنترل بیمارستان و عمال پهلوی وقتی می‌بینند کنترل مردم انقلابی از دستشان خارج شده عوامل تحریک مردم از جمله بخشعلی اعیادی را شناسایی کرده و سعی در دستگیری آنها می کنندتا اینکه عصر نهم دی سال انقلاب (1357) بخشعلی اعیادی را در حوالی چهارراه نرسیده به خیابان ملاهادی به رگبار گلوله می‌بندند و به شهادت می‌رسانند.

پیکر دانشجوی شهیدبخشعلی اعیادی به بیمارستان منتقل می‌شود و در کنار دوست شهیدش نورالدین جهانجویی و سایر مجروحانی قرار می‌گیرد که ساعتی پیش مشغول مداوای­شان بود و شاید جان عدّه­‌ای از آنها را هم از مرگ نجات داده بود.

انتهای پیام/