دلیل پاسدار شدنش، عشق به مولایش بود

به گزارش نوید شاهد اردبیل، همسر پاسدار شهید «موسی قدیری» ضمن تبریک به مناسبت اعیاد شعبانیه و روز پاسدار در گفتگو با نوید شاهد درمورد همسر شهیدش اظهار داشت: موسی عاشق امام حسین (ع) بود و دلیل پاسدار شدنش عشق به مولایش بود.

عشق به امام حسین (ع) در وجودش موج می‌زد

با هم نسبت فامیلی داشتیم. در فامیل همه او را جوانی مومن، کاری و سر به زیر می‌شناختند و همیشه ذکر خیرش در خانه ما هم بود. سال 1361 به خواستگاری‌ام آمد و جوابم مثبت بود. چون در اولین دیدار، با توجه به شناخت جزئی که از قبل داشتم تمام تعریف‌ها را در او دیدم. سر به زیر و متین بود و طوری با اطمینان و اعتماد به نفس صحبت می‌کرد که می‌شد خدا را در وجودش و در قلبش حس کرد. در کلامش از خدا و امام حسین (ع) بیشتر استفاده می‌کرد و من عشق به امام حسین (ع) در کلامش درک می‌کردم. او عاشق امامش بود و این عشق در وجودش موج می‌زد.

زندگی ما با توکل به خدا آغاز شد

این همسر شهید افزود: از مال دنیا بی‌نصیب اما قلبش لبریز از ایمان و تقوا بود. زندگی ما با توکل به خدا آغاز شد. توکل او به حدی بود که دل مرا هم قرص می‌کرد. نماز را در مسجد می‌خواند و در کارهای خانه کمکم می‌کرد. همه رفتارهایش سنجیده بود و من زندگی را کنار ایشان می‌آموختم.

خانه ما محل حل اختلاف بود

هر کس در محله مشکلی داشت به او مراجعه می‌کرد. خانه ما محل حل اختلاف شده بود و ماهی نبود که برای حل اختلاف به او مراجعه نکنند. با سعه صدر حرف‌های طرفین را می‌شنید و در حل مشکلات و اختلافشان می‌کوشید. همیشه راه حلی برای حل مشکلات مردم داشت و من آن را از ارتباطش با خدا می‌دانستم.

بچه‌هایش را حسینی و زهرایی تربیت می‌کرد

روی تربیت بچه‌ها خیلی حساس بود. در مورد تربیت اسلامی کتاب‌هایی به منزل می‌آورد و من هم مطالعه می‌کردم و تاکید می‌کرد که مهمترین کار ما تربیت این بچه‌هاست. دو پسر و یک دختر داشتیم. برای نماز مغرب و عشا پسرها را با خودش به مسجد می‌برد و همیشه در نماز جماعت حاضر بودندو عاشق دخترمان بود و برای تربیت او خیلی وقت می‌گذاشت، می‌گفت: بچه‌ها را باید حسینی و زهرایی تربیت بکنیم و تکیه کلامش این بود که الگوی تربیتی ما در اسلام غنی هست و با تاسی به سیره ائمه می‌توانیم راهمان را پیدا کنیم.

شهادت اجر زندگی خدایی‌اش بود

وی در پایان بیان کرد: پنجم اسفند 1385 خبر شهادتش را آوردند. یک روز قبل شهید شده بود. در جهنم دره به آرزویش رسیده بود. راستش را بخواهید باید بگویم شهادت اجر زندگی خدایی‌اش بود و به خواسته دلش رسید. گفتند: دچار سانحه هوایی شدند. خبر شهادتش برایم دردناک اما برای دخترمان که عاشق پدرش بود سخت‌تر بود. سه روز بعد پیکرش را در اردبیل تشییع کردند و در گلزار شهدای بهشت فاطمه به خاک سپردند. محلی که حالا من و فرزندانش برای درد دل به سراغش می‌رویم.

انتهای پیام/