خدا را شكر مى‌گويم كه توانستم در تمام انتخابات‌ها پيشرو و جلودار باشم
به گزارش نوید شاهد اردبیل، شهید حسين اسدى، پنجم آذر 1337، در روستای نصیرآباد از توابع شهرستان مشکین شهر به دنیا آمد. پدرش اسکندر (فوت 1356) و مادرش گلدسته نام داشت. دانشجوی دوره کارشناسی در رشته معارف اسلامی بود. در نهضت سواد آموزی کار می کرد. سال 1358 ازدواج کرد و صاحب دو پسر و دو دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. بیستم دی ماه 1365 در شلمچه بر اثر اصابت ترکش خمپاره به شکم و پا شهید شد. مزار وی در گلزار شهدای عاشورای مشگین واقع است.
متن وصیت نامه شهید:
این شهید والامقام در وصیت نامه‌اش به زبان ساده و صمیمی چنین نوشته است: معبودا خجالت مى‌كشم از اينكه قلم به دست گرفته و با قلبى آكنده از خطاها و گناهان مطالبى در اين مجموعه بگنجانم. الهى هر چه فكر مى‌كنم غرق در گناهم از كدامين توبه كنم ولى نمى‌دانستم كه تو، توبه پذيرى. تو مهربانترين مهربانى. فكر كردم كه چرا شهادت نصيبم نمى‌شود.وصال معبود دل بریدن از دنیا می خواهد. دريافتم كه بايد نيت خروج از دنيا داشته باشم. از دنيا بريدم تا به معبود بپيوندم چرا که بايد از دنيا بريد تا به معبود پيوست. بنا به فرمايش پيامبر اسلام (ص) دنيا يك لحظه است و بايد در اين لحظه مطيع و بنده خدا بود و اين با رفاه طلبى سازگار نيست.
برادران از شما می خواهم كارتان براى خدا باشد تا عبد خدا باشيد، بت ها را بشكنيد، بايد حصارها را بشكنید تا درهای معنوى به رويتان باز شود.
سخنى چند با مادرم دارم، مادر جان! نمى گويم بر مرگ من گريه نكنيد. گريه بر شهيد ثواب دارد صبر كنيد كه خدا صابران را دوست دارد، از بچه ها مواظبت كنيد.
به دخترم بگویید پدرت در عملیات چون سربازان كربلا دست و پايش را داد. به فرزندانم بگویید كه پدرشان در عمليات اسلام عليه كفر تمام وجودش را داد و براى شما افتخار آفريد.
بلى برادر و خواهرانم برادرت حسين خودش را فداى اسلام و انقلاب كرد. اى خواهران عزيز! اگر چه من نتوانستم سرباز نالايقى براى امام زمان و نايب برحقش امام امت باشم.
به برادران امور تربيتى و به شاگردان عزيز بگویيد اگر من مربى و معلم خوبى نبودم ولى خدا را شكر مى گويم كه توانستم در تمام انتخابات‌ها پيشرو و جلودار باشم و در تعیین سرنوشت خود نقش داشتم. شما هم این گونه باشید.
به برادران و خواهران نهضت سواد آموزى بگویيد: اگر چه در مدت اندك خدمتم در نهضت سوادآموزى نتوانستم خدمت قابل توجهى نسبت به انقلاب و اسلام انجام دهم ولى با نهايت شرمندگى از خدا توفيق خدمت مى خواستم.
اى دوستان و برادران همسنگرم شما را سفارش مى‌كنم كه در ترك ذلت، لذت ببريد. از كليه فرهنگيان و مربيان و دانش آموزان و همه امت مى خواهم كه بنده را حلال كنند.
كتابخانه ام را به پسرم روح الله هديه مى كنم اميدوارم كه سرمايه خوبى باشد.
انتهای پیام/
