شهید "حسن عزیزی" دنیا را بدون امام خمینی(ره) دوست نداشت، زجر دشمن و رحلت امام خمینی(ره) او را در بستر بیماری انداخت و رفقا جز دعا و گریه سلاحی نداشتند. تمام بدن او سیاه شده بود و حرف آخر او رفع عطش بود با زحمت مقداری آب تهیه شد اما دشمن آب را بر زمین ریخت و رفت. ناگهان ناله رفقا بلند شد و با گریه، شهادت وی را به اطلاع دیگران رساندند.