در شناسنامه، «محمود» بود اما در جبهه، اسمش «عبدالله» شده بود تا فقط بنده باشد و هیچ نام و نشانی جز بندگی نداشته باشد. حاضر نبود او را به اسم واقعی‌اش «محمود» صدا کنند. فانی در خدا بود و دلداده‌ی عشق دوست. این شد که پنج ماه پس از زیارت خانه خدا، مزد اخلاصش را با شهادت گرفت و این بار به زیارت صاحب خانه رفت و زائر عرش رحمان شد.