«تورج حیدری» می‌گوید: منافقین اسلام آباد رو گرفته بودند و ما قبل از اسلام آباد مجبور شدیم که بمانیم. دو هواپیمای عراق به یکباره آمدند و منطقه را به بمب بستند که متأسفانه همان لحظه، خواهر و 6 خواهر زاده‌ام شهید و 2 خواهر دیگرم نیز جانباز شدند. در یک چشم بهم زدن 36 جانباز و 10 نفر شهید دادیم.
شهید«حسن علی دهنوی» در بخشی از وصیت نامه‌اش نوشته است: هیچ کس حق گریه و زاری برای من ندارد حتی پدر، مادر، اقوام و خانواده‌‌ام چرا که من شهید هستم و شهادت در راه اسلام بزرگترین افتخار است.
شهید «علی اکبر دلشاد» در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است: من کوچکتر از آن هستم که بخواهم کسی را نصیحت کنم تا آنجا که می‌توانید قرآن بخوانید و به آن عمل کنید زیرا قرآن بهار دل‌هاست.
شهید «عزت اله دشتی» در بخشی از دست نوشته به یادگار مانده‌اش خطاب به همسرش آورده است: یک مسأله را زیاد سفارش می‌کنم بعد از من به خودت رنج و اندوه راه نده و از مسئولین چیزی تقاضا نکن، هر وقت دلت تنگ شد به قرآن مراجعه کن و ناراحتی‌های پدر و مادرم را قبول کن.
شهید «روزبه دبیری» در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است: امیدورام بتوانم به نحو احسن خدمت خود را انجام داده و دین خود را نسبت به اسلام، قرآن و ملت شهیدپرور ایران با پیروزی کامل اسلام و یا شهادت در راه خدا و اسلام عزیز ادا نمایم.
پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به استخدام بسیج سپاه پاسداران در‌آمد. پس از فعالیت‌ها و رشادت‌های زیادی که از خود نشان داد، سرانجام در تاریخ 29 آذرماه 1364 در منطقه گیلانغرب (تاجیک) به‌درجه رفیع شهادت نایل آمد.
«علی سلطانی» می‌گوید: با توکل به خداوند، انتخابات انجام و دشمنان نا‌امید و مأیوس خواهند شد. جوانان عزیز بدانید که این آب و خاک به شما تعلق دارد ما برای این آب و خاک خون‌ها داده‌ایم، پس برای حفظ آن در همه‌ی صحنه‌ها حضور داشته باشید.
شهید«هوشنگ خسرو زاده» در بخشی از وصیت نامه به یادگار مانده‌اش آورده است: ای امام زمان! امت اسلامی ایران، سربازان واقعی تو هستند و هرگز به تو پشت نخواهند کرد و هیچگاه عهد و پیمان خود را نخواهند شکست، پس فرمانده و راهنمای آنان باش.
شهید«خلیل خردمند» در بخشی از وصیت نامه به یادگار مانده‌اش آورده است: الهی هر آنچه به من دادی بیش از لیاقتم بود از جمله این فیض عظمی را که در ظهر عاشورای حسین در گرمای آفتاب، یاد حسین تشنه لب و یاد تمام شهدا و مصایب وارده بر زینب را به ما مرحمت نمودی، و عشق رفتن را عطا فرمودی.