محمود صائبی

سرانجام پس از سال ها مجاهدت در راه خدا، دوم اردیبهشت ماه سال 1360 در منطقه عملیاتی ســرپل ذهاب توسط نیروهاي عراقي بر اثر اصابت گلوله به شهادت رســید و به کاروان عظیم شهدا پیوست. مزار او در گلزار شــهداي عاشوراي زادگاهش واقع است.

اگر احیانا مشکلات و نارسای هایی می دید خیلی زود به بچه ها و یا مسئولین گوشزد مینمود و در رفع آنها می کوشید. به مبانی مکتب بسیار معتقد بود. لحظه ای از عبادت و عمل در راه خدا باز نمی ماند. به نماز شب و دعای کمیل علاقه وافری داشت و اکثر روزها روزه میگرفت.

زمانيكه كفار غاصب صدامى در مقابل سربازان اسلام صف آرائى كرده‌اند و قصد تجاوز به سرزمين اسلامى ما دارند من چگونه ميتوانم بى تفاوت از كنار آن بگذرم و تاب و تحمل اين كار را داشته باشم. مادر جان لطف و محبت مادرى تو قابل تقدير است و اين تو بوده اى كه مانند ديگر مادران مسلمان فرزند برومندى را در دامن پاكت پرورش داده‌اى و امروز مائيم كه بايد به نداى رهبرمان لبيك گوئيم و اين انقلاب شكوهمندمان را كه با خون هزاران شهيد گلگون كفن به دستمان رسيده دوست بداريم.

به حاج آقا افقه که از اقوامشان بود و در سپاه تهران مسؤولیت داشت، سپرده بود تا هماهنگ کند و جذب سپاه تهران بشود. علی برزگر و رسول حیدری که فهمیدند محمود می خواهد برود سپاه تهران، شبانه راه افتادند سمت تهران، محمود را پیدا کردند و گفتند «مگه ما اجازه می دیم که تو بری سپاه تهران؟» دستش را گرفتند و آوردندش سپاه ملایر.