شهید امرالله اسدی

شهید "امرالله اسدی" در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «بايد براى احياى اسلام عزيز شتابان رفت و در این راه جان را که بزرگترین سرمایه آدمی است فدا کرد تا از قافله بندگی دور نمانيم.»

شب عمليات كربلای پنج بود كه ما راه افتاديم رفتيم پشت آنجا آبی كه عراق بسته بود تو منطقه و منتظر بوديم كه ما را ببرند جلو بزنيم به خط كه ما تا صبح تو سنگر بوديم هوا داشت روشن مي شد ما مي دانستيم كه هوا روشن شد.

من به خاطر عشق و علاقه اى كه به به مقام والاى انسانيت داشتم و به خاطر وظيفه اى كه خداوند بر دوش تمامى انسانها گذاشته است. بايد اين راه را مى رفتم و اين راه شهادت بود كه انتخاب كردم و از خداوند مى خواهم مرا در اين راه خالص گرداند من به خاطر رسيدن به خدا و پيمودن اين راه به جبهه آمدم اين را هم بگويم كه شهادت براى من هدف نبود بلكه وسيله اى بود قرب خدا بود