وصایای شهدا - صفحه 55

پدر جان، درست است كه من فرمانده ناو جنگى هستم اما به يك درجه دار به يك سرباز فخر ندارم و خودم را هيچ زمان به ايشان بالا نگرفتم كه من فرمانده شما هستم. همه ما نظامى هستيم و بنده خدا هستيم و فرمانده ما رهبر مملكت است كه آقاى خمينى است.

مادر ما به اميد پيروزي از اينجا حرکت مي کنيم و به سوي جبهه جنگ مي رويم تا اين مزدوران را از کشور خودمان برانيم و نگذاريم که کشور ما را به تصرف خود در آوردند.

شهید مهدی انصاری شاکر در سال 1347 در تهران دیده به جهان گشود و در فروردین ماه سال 1367 در عملیات والفجر 10 به شهادت رسید.

خدايا پروردگارا از تو مى‌خواهم هرموقعى كه صلاح دانستى من شهيد شوم من به جبهه مى‌روم و جان و قطره‌قطره خون خود را در راه خدا و اسلام و آرمانم مى‌دهم تا شايد با اين قطره خون ناقابل خود يك قدم مثبت در راه هدف و آرمانم برداشته باشم.

در حقيقت مرگ براي عده اي چون گلوبند زيبائي بر حوريان و براي عده اي مرگ چون خاري است در گلوله هرگز پائين نمي رود.

از خدا مى خواهم كه همه در سايه او زندگى خوش و سرافراز داشته باشند و با دوستى و مهربانى با هم زندگى كنند و اين ايران عزيز را نگهدارند و به هيچ زورگويى اجازه ندهند كه به ميهن عزيزمان دست بزند و هميشه در صلح و آرامش باشند.

اگر امروز این گلوله ها و سر نیزها قلب مرا نمی شکافت، فردا قلب قرآن و اسلام را می شکافت. اکنون راهی را که در پیش دارم با خلوص نیت است راهی را که بر همه واجب است. خدا را شکر که در چنین قرنی رهبری بزرگ و آگاه و دلسوز به ما عنایت فرمود.

پدر و مادر عزيزم در چند بار عمليات در جبهه حق عليه باطل افتخار شهادت نصيبم نگرديد اکنون که در امر مبارزه با اشرار جنايتکار و قاچاقچيان مواد مخدر دست و پنجه نرم مي کنم و به ياري خداوند مهربان ريشه آنان را خواهيم کند.

تنها انگيزه ام اميد به رحمانيت خداوند و بخشندگي اوست. خدايا با کوله باري پر از گناه ولي با دلي پشيمان از کردار خويش رو به تو اورده ام. خدايا کسي که سرمايه اش اميد به رحمت توست و اسلحه اش گريه از خوف توست. اما آمدنم به جبهه جز رضاي تو و نصرت رسولت حضرت محمد صلي اله عليه و اله و السلم نيست و حال تو خود بهتر مي داني چنين راهي با چنين رهرواني بدون ريختن خون دلباختگان ميسر نيست زيرا که تو عاشق مي شوي همين عاشق شدنت بس که پيش خود آوري و از دنيا نجاتش مي دهي.

من بر اساس رسالت و مسئوليتي که حس نمودم در راه الله و براي پاسداري از انقلاب کبير اسلامي که خونب هاي 160هزار کشته و مجروح است به طور داوطلبانه در جنوب کشور آمدم و به جنگ عليه ضد خدا پرداختم. من گام نهادن در اين مسير خدايي را يک فريضه مي دانم و در اين راه اگر دشمن را شکست دهيم پيروزيم و اگر به ظاهر کشته شويم باز هم پيروزيم.

خدایا همینکه تشنه ام داخل سنگر و وصیت نامه مینویسم و در میان باران گلوله دشمن هستم و هر لحظه آماده شهادت در راه تو می باشم خدایا از تو می خواهم که مرا ببخشی و مرا عفو کنی. خدایا من غیر از تو کسی را ندارم (الهی و ربی من لی غیرک ) خدایا تو شاهدی که من فقط برای رضای تو به جبهه آمدم.

باقى ماندن و پايدار بودن يك جامعه نياز بيشترى به فداكارى و از جان گذشتگى دارد جامعه اى كه مردم آن بى تفاوت باشند و از حيثيت و شرف خويش دفاع ننمايند تجاوزگران بر آنها مسلط شده و نكبت و بيچارگى را براى آنان به ارمغان خواهد آورد.

با سلام به پيشگاه حضرت بقية الله صاحب الزمان مهدى موعود (عج) و نايب بر حقش خمينى كبير بيدار كننده نسل ما و با درود به روان پاك شهداى تاريخ اسلام و بخصوص شهداى گلگون كفن كربلاى ايران. از آنجا كه وظيفه هر مسلمان مى باشد چند كلمه اى وصيت مى نمايم هر چند سخنى براى گفتن نمانده زيرا شهدا سفارشات لازم را كرده اند و سفارش منهم همان سفارش شهداست .

سپاس و ستايش خداى را كه مرا توفيق داد بتوانم در راه الى الله به جهاد برخيزم و در استمرار قيام خونين كربلا فریاد امام حسين (ع) (هل من ناصرا ينصرنى ) او را لبيك گفته و به ديدار حق آمده و حق را ديدار كنم. هر وقت كه جايى از مصيبت امام حسين (ع) را ميخواندند من از خدا آرزو ميكردم كه خدايا اگر روزگارى لياقت پيدا كردم شهادت را نصيبم كن و حال توفیق شهادت نصیبم شد.

به نام خداوند بخشنده مهربان كه آفريننده جهان و آخرت است. به نام خدايى كه زمين و زمان را به چرخش در مى آورد و بدون هيچ تاخيرى و اشتباهى همه اينها را كنترل و با نظم خاصى به حركت در مى‌آورد به نام خدايى كه انسانها را به صورت اجدادى و نسل به نسل و توليد مثل به وجود مى آورد و از بين مى برد و چه بهتر كه انسانها مرگى با شرافت را انتخاب كنيم كه در دنياى آخرت رو سفيد باشيم چون همه ما انسانها رفتنى هستيم چه دير يا زود و به قول آيه شريفه كه مى فرمايد : وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ. كسانى كه در راه خداوند كشته شده اند مرده مپنداريد بلكه آنان زنده اند و نزد خداوند روزى مى خورند .

به حضور برادرم موسى قربانى برادر عزيزم مى خواهم كه براى من اصلا گريه نكن زيرا دشمنان ما شاد مى شوند و از تو مى خواهم كه زحمت فراوانى كشيده اى و مرا به جاى پدرم تو بودى و بزرگم كرده اى و از تو مى خواهم كه مرا حلال كنى .

پدر بزرگ و مادر مهربانم امروز روزي است که بايد براي رسيدن به هدف و دينمان و مکتبمان از حال وصال خود گذشت. اين روشني را همگي ما از مولايمان حسين بن علي (ع) سيد الشهدا آموخته ايم و بنا به حديثي از ائمه معصومه هر کس در راه دفاع دين و کشور و خانواده کشته شود شهيد محسوب مي شود و ما براي همين اهداف به فرامين رهبر انقلاب ولي فقيه را لبيک گفته و رو به سوي جبهه ها مي شتابيم و مرگ در راه خدا را افتخار براي خود مي دانيم. پس حساب شهدا از کسانی که به طور طبيعي در بستر تختخواب می میرند جداست.

و پيام من به هموطنانم اين است كه: هموطنان عزيز، دست از ياري امام برنداريد و به حرفهاي او گوش دهيد و هميشه با منافقين مبارزه كنيد زيرا اين راه راه حسين است و هر كه از اين راه بدر رود گمراه است و عذاب سختي در پيش خواهد داشت. هميشه و در همه جا امام را دعا كنيد.

مسابقه ای تحت عنوان پویش فرهنگی مطالعه وصیت نامه شهدا؛ «پنجاه سال عبادت» با هدف اشاعه کلام مطهر شهدا و تفکر بصیرتمندانه آنها از دل وصایای این عزیزان بوده است.

اگر امام حسين شهيد گشت ، اگر علي اکبر شهيد شد و اگر طفل سه ساله ي حسين (ع) در خرابه جان سپرد به چه خاطر بود ؟ همه ي اين ها به خاطر اسلام و به اهتزاز در آمدن پرچم خونين لااله الاالله بود.