نگاه منتظرش به آسمان حالتی عجیب داشت ، به گونه ای که کهکشانی چشمانش می خواست ستارگان آسمان را هدف بگیرد . لحظه های نگهبانی لحظه های انتظار بود امام انتظار او معنای دیگری داشت گویی که انگار آسمان قرار بود او را به میهمانی خود بخواند تا با نمایان کردن سیمای نورانیش ماه را شرمگین کند .