«طبیب مادر»، خاطره‎ای از شهید غلامحسین ابوالحسنی

در یکی از همین شب‎ها که تا دیر وقت با عکس‎هایش حرف می‎زدم و اشک می‎ریختم، سردرد عجیبی گرفتم. بدنم از تب می‎سوخت و سردرد کلافه‎ام کرده بود. نمی‌دانم چطور در آن حالت خوابم برده بود. صبح که از خواب بیدار شدم، سرم همچنان درد می‎کرد، تازه بیدار شده بودم که ناگهان زنگ در به صدا در آمد. در را که باز کردم دختر برادرم وارد خانه شد. با تعجب پرسیدم: «چه اتفاقی افتاده که صبح به این زودی آمده‎ای». با نگرانی و دلهره جواب داد: «دیشب خواب غلامحسین را دیدم، او به من گفت که مادرم خیلی ناراحت است و سرش درد می‏کند و بعد از من خواست تا به خانه شما بیاییم و از لای کتابی که در طاقچه هست، قرص سردردی را که در آنجا گذاشته به شما بدهم.»

بعد از شنیدن این حرف با دختر برادرم آن کتاب را پیدا کردیم و در کمال بهت و حیرت از لای کتاب، همان دارویی را که غلامحسین گفته بود، برداشتیم. از آن اتفاق به بعد، من دیگر زیاد بی‌تابی نمی‌کنم زیرا همیشه احساس می‌کنم که غلامحسین نمرده است و مرا می‎بیند و او همیشه مواظب من است.»

راوی خاطره: ربابه گوزلی، مادر شهید

برگرفته از کتاب امتحان نهایی، نویسنده: امیر رجبی، ناشر: نشر شاهد