با عشق به امام(ع)، همسر و فرزندش را به خدا سپرد
به گزارش نوید شاهد اردبیل، امروز شانزدهم اسفند ماه، سالروز شهادت شهید علی حبیبی است. شهیدی که با عشق به امام(ع)، همسر و فرزندش را به خدا سپرد و در آخرین روزهای خدمت سربازی‌اش به آرزویش رسید.به همین مناسبت زندگی این شهید سرافراز را مرور می‌کنیم:
اولین روز شهریور 1342در روستاي کلانپا از توابع شهرستان مشگین‌شهر در خانه‌ی «عزيز حبيبی» كودكی به دنیا آمد، پدر و مادرش نام دومین فرزندشان را «علی» انتخاب نمودند. کلانپا روستای کوچک ییلاقی است با هوایی لطیف و آبی زلال از میان موهبت خدا دادی، سرشار از صفا و از همه‌ی زرق و برق‌های زندگی شهری خالی است و در عوض مردان و زنان این دهکده، ایمانی عمیق و اخلاصی تمام در دل دارند.
علی یک ساله بود، از سایه پر مهر مادرش «نازلوبگیم» محروم شد. او در کنار برادر بزرگش، همپای دیگر کودکان روستا در زادگاهش با صافی و پاکی قد کشید و بزرگ شد. این خانواده از طريق کشت و زرع در زمین‌های کوهپایه‌ای روستا و نگهداری چند رأس دام گذران زندگی خود را تأمین می‌كرد. نبود امکانات تحصیلی در روستا او را از تحصيل در مدرسه باز داشت، بعدها توانست درحد خواندن و نوشتن سواد بیاموزد.
در بیست سالگی با دختری محجوب و پاکدامن به نام «رقیه قنادی» ازدواج نمود، خانواده‌اش برای او بساط عروسی به پا کردند، از حاصل این ازدواج پرمیمنت فرزند پسری به نام «ولی» از وی به يادگار مانده است.
وی در روزهای پر حادثه جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه ایران برای انجام تکلیف ملی و دینی، لباس مقدس سربازی را به تن كرد و در تاریخ هجدهم فروردین 1362 از طریق ارتش جمهوری اسلامی آموزش رزم مقدماتی را گذراند، سپس با سربازان لشکر 81 ارتش جمهوری اسلامی ایران به مناطق جنگی اعزام شد. او به عنوان سربازی فداكار و رزمند‌ه‌ای آرپی‌جی‌زن از کیان سرزمین ایران در مناطق عملياتی استان کرمانشاه دفاع کرد و مدت 23 ماه در جبهه‌های حق علیه باطل با دشمن متجاوز بعثي شجاعانه جنگيد و با حماسه آفرینی دِین خود را نسبت به وطن اسلامی ادا نمود.
علي، در پيش دوستان و آشنايان قامتی متواضع، چهره‌ای بشاش و روحی لطيف داشت و در مقابل دشمن با صلابت و استوار می‌جنگید. هر چند او سواد چندانی نداشت اما ايثار و فداكاري مردان بزرگ را در پای منابر بسيار شنيده بود، از هابيل تا حسين عليه‌السلام و از کربلا تا سرزمين خونین رنگ كشور اسلامی ايران، چه حماسه‌هایی خلق شده است و او به گفته خودش ادامه دهنده نهضت امام حسین(ع) بود. با عشق به امام(ع)، همسر و فرزندش را به خدا سپرد و در آخرین روزهای خدمت سربازی‌اش به آرزویش رسید.
این سرباز اسلام پس از ماه‌ها دفاع از میهن اسلامی، شانزدهم اسفند ماه سال 1363در بمباران پادگان ابوذر سرپل‌ذهاب توسط هواپیماهای میگ ارتش بعثی عراق، بر اثر اصابت ترکش با سری شكافته به وصال معبودش نائل آمد. پيكر پاك و مطهر این سرباز رشید اسلام، بیستم اسفند 1363 پس از انتقال به شهرستان زادگاهش بر روی دستان امّت حزب‌الله در خیابان‌های مشکین‌شهر تشییع و در آرامستان زادگاهش برای هميشه به خاك سپرده شد.
انتهای پیام/
