ابوالفضلوار به شهادت رسید
به گزارش نوید شاهد اردبیل، شهید مدافع حرم «هاشم دهقانینیا» اهل روستای شیخ احمد از توابع شهر اردبیل بود. او در سال 1367 در خانوادهای پرجمعیت به دنیا آمد. خیلی زود شیفته راه حق و اهل بیت (ع) شد؛ در هفت سالگی پدر خود را از دست داد و از همان موقع یاد گرفت که روی پای خود بایستد و مردانه برای زندگی تلاش کند.
دهقانینیا از تکاوران شجاع تیپ 37 سپاه حضرت عباس (ع) استان اردبیل و از رزمیکاران زبده در رشته تکواندو به شمار میرفت. از کودکی در کنار تحصیل در مدرسه با توجه به علاقه وافر به مراسمهای مذهبی و حسینی در عزاداریهای پرشور مساجد شهر اردبیل شرکت میکرد و اوقات فراغت خود را در مساجد و آموزشگاههای هنری و ورزشی میگذراند، در رشتههای هنری مثل عکاسی، معرق کاری و تصویربرداری تبحر داشت، بعدها خود از بانیان و اعضای اصلی حسینیهها و مراسمات مذهبی شد، یاد و خاطره او قطعا هیچوقت از اذهان اهالی شهر و عزاداران مسجد امام صادق (ع) پاک نخواهد شد.
همسر و فرزندانش را به خدا سپرد و رفت
میگویند هاشم دو خصوصیت بارز اخلاقی داشت، او فردی دلسوز و خیرخواه بود، اگر کسی کمکی از او میخواست تمام سعی و تلاشش را میکرد تا کاری که از او خواسته شده را به بهترین نحو انجام دهد. او اولین کسی بود که در مشکلات و سختیها به کمک دوستان و آشنایان و حتی نیازمندان میشتافت. او وقتی به سوریه و جبهه مقاومت اعزام شد فرزندان دوقلوی شش ماهه داشت، عشق به حضرت زینب (س) و اهل بیت آنچنان در جان او نشسته بود که همسر و فرزندان خود را به خداوند سپرد و خود برای دفاع از حرم و ایستادن مقابل دشمنان دین عازم شد.
آرزوی شهادت
این شهید مدافع حرم اسفندماه سال 1394 و در سن 27 سالگی برای دفاع از حریم امامت و ولایت به جبهه مقاومت اعزام شد. این اعزام بعد از مدتها خدمت در سپاه حضرت عباس (ع) استان اردبیل اتفاق افتاد، او قبل از اعزام به سوریه سابقه حضور در مرزهای شمال غرب همراه با شهید حسین آخربین و حضور در دل کوههای برفی و ارتفاعات غرب همراه با شهید مهدی مرادی را داشت. برادر این شهید بزرگوار میگوید: «آرزوی شهادت داشت؛ هاشم همیشه ناراحت بود که چرا دوستانش در کنار او شهید شدهاند و این سعادت نصیب او نشده است.»
گفت: میخواهم بروم کربلا!
مادر شهید دهقانینیا میگوید: «یک روز با من تماس گرفت و گفت که مادر حلالم کنید میخواهم بروم کربلا، کمتر از سه روز پاسپورتش را آماده کرد و به زیارت رفت، وقتی برگشت واقعا تحول عجیبی در او احساس میکردم، بیشتر از غریبی امام حسین (ع) و یارانش میگفت. بعد از این بود که قصد رفتن به سوریه و دفاع از حرم اهل بیت را کرد.»
نحوه شهادت
هاشم دهقانینیا در کمال شجاعت و ایستادگی، در حالی که همه همرزمانش از قدرت و غیرت او حرف میزدند، بالاخره به آرزوی دیرین خود، یعنی شهادت رسید. در عملیاتی که هفتم اسفند ماه سال 1394 در خاک حلب انجام شد، او پس از رشادتهای بسیار، نجات دادن چندتن از همرزمانش و ایستادگی تا آخرین قطره خون به درجه رفیع شهادت نائل میشود. هاشم که مدافع حرم حضرت زینب(س) بود، همچون حضرت ابوالفضل (ع) ایستاد و جنگید و وقتی به شهادت رسید که هر دو دستش قطع شده بود. پیکر او مدتی در محاصره دشمن میماند و پس از روزها تعدادی از همرزمانش طی عملیاتی پیکر او را برمیگردانند.
انتهای پیام/