همیشه حرف اول و آخرش شهادت بود

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «محمد مریدی» سوم مرداد 1343، در روستای ناتردان از توابع شهرستان بندرعباس چشم به جهان گشود. پدرش حسين، كشاورز بود و مادرش رقيه نام داشت. تا پايان دوره راهنمايی درس خواند. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور يافت. بيست‌ و نهم شهريور 1363، در جزيره مجنون عراق بر اثر اصابت تركش به سر و گوش، شهيد شد. پيكر او را در زادگاهش به خاک سپردند.

همیشه حرف اول و آخرش شهادت بود

برادرم اهل نماز، روزه و تقوا بود و همیشه پوشش ساده‌ای داشت. بی‌آلایش و متین رفتار می‌کرد و همیشه در رفتار‌، گفتار و کردار، اولیای الهی را الگوی خود قرار می‌داد.

شهید همیشه حرف اول و آخرش شهادت بود. زمانی که به مرخصی می‌آمد همه‌اش از شهادت و شهید شدن حرف می‌زد و همیشه از خدا می‌خواست که روزی در راهش به شهادت برسد و این یکی از آرزو‌های محمد بود که حتی در آخرین نامه‌ هم از شهادت خود گفته بود و در آخر هم به آرزوی خود رسید و در راه خدا به درجه رفیع شهادت نائل شد.

(به نقل از برادر شهید)

انتهای متن/