یادش که می‌افتم می‌بینم که یک چیز گرانبها را از دست دادم

به گزارش نوید شاهد مازندران، شهید علی اکبر بابائی ملکی نوزدهم اسفندماه ۱۳۴۲، در شهرستان بابل به دنیا آمد. پدرش محمدعلی و مادرش سکینه نام داشت. تا پایان مقطع ابتدایی درس خواند. به علت علاقه زیاد به دروس حوزوی درس حوزوی خود را خواندند. به عنوان بسیج در جبهه حضور یافت. هفتم اسفندماه ۱۳۶۵، در شلمچه بر اثر جراحات وارده به بدن، شهید شد، مزار او در گلزار اقاملک شهرستان بابل قرار دارد.

خاطره‌ای از زبان همرزم شهید «علی اکبر بابائی ملکی»:

جنازه بعثی‌ها را لگد می‌کردیم

همرزم و هم حجره شهید: بعد از عملیات کربلای ۱ ما در یک گردان بودیم بعد از پایان عملیات که صبح شد من دنبال شهید بودم یکی دو تا از رفقای شهید را دیدم و پرسیدم از ایشان خبری ندارید آن‌ها گفتند: بله سالم هستند و سنگر شهید را به من نشان دادند ما رفتیم وارد سنگر شدیم دیدم لباس ایشان خونی است و بی حال افتاده من ابتدا فکر کردم شهید شدند بعد صدایش کردم بیدار شد. سلامش کردم و مرا دید خوشحال شد گفتم این خون بر روی لباس شما چیست؟ گفت درگیری ما با بعثی‌ها خیلی نزدیک بود و ما از روی جنازه آن‌ها رد شدیم و روی آن‌ها لگد می‌کردیم و این خون آن هاست.

بسیار مهربان و دلسوز بودند

همرزم شهید: در طول دو سالی که با هم هم اطاق بودیم ایشان بسیار مهربان و دلسوز بودند سعی نمی‌کردند بدی دیگران را با بدی جواب بدهند دارای روحیه گذشت و عفو بودند و در خیلی از موارد از جهت علمی به من کمک می‌کردند گاهی به یادشان می‌افتم می‌بینم که یک چیز گرانبها را از دست دادم.

انتهای پیام/