نكند كه از كاروان اخلاص عقب بمانيم
به گزارش نوید شاهد، خبرنگار شهید«قنبر ظاهری برنتی» فرزند«علی‌اکبر»، 1 آبان‌ماه 1339 در ساری دیده به جهان گشود. این شهید والامقام، 24 بهمن‌ماه 1364 به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید ظاهری برنتی را می‌خوانیم.
با سلام و درود به پویندگان طريق خدا و طلب عفو و بخشش از درگاه احديت.
حال كه خداوند منان الطافش را به حقير عنايت فرموده و در سنگر عشق و ايمان حضور يافتم، هيچ‌گونه وابستگی مادی احساس نمی‌كنم و دلهره‌ای نيز قلبم را به تپش نمی‌آورد.
به همه سفارش می‌كنم: طوری زندگی كنند كه هر لحظه برای پاسداری از هدفی بزرگ كه همان اسلام عزيز است، بتوانند از آن دست بكشند.
به ياد بياوريم كه در چه رذالت‌هايی دست و پا می‌زديم و چگونه از خود غافل و به زندگی بی‌روح و تكراری دلخوش كرده و هيچ رسالتی بر دوش خويش احساس نمی‌كرديم. مروجين فساد و فحشا و نوكران شياطين شرق و غرب بر ما مسلط بودند و از خالق خويش فاصله گرفته بوديم.
ای عزيزان!
حال كه خداوند به واسطه بنده صالحش نفخه الهی در قالب بی‌روح ما دميده است، بياييد از اين دستاورد و انقلاب درونی پاسداری كنيم. اگر مراقب نباشيد، هيچ تضمينی نيست كه به دوران جاهليت بر نگرديم.
امروز در شرايطی قرار داريم كه دنيا در مقابل اسلام صف آرايی كرده است، بنابراين بايد از همه چيز دست شسته و به مقصد اصلی توجه كرد. بدانيد هميشه برای ادامه زندگی ذلت‌بار بهانه هست.
در اين انقلاب همان‌طوری كه با ايثار، فداكاری، اخلاص، ايمان و از خودگذشتگی به پيروزی رسيديم، برای ادامه آن نيز به اين ابزارها نيازمنديم.
سربازان حسین بن علی(ع) لشگريانش در آغاز حركت، به تعداد سربازان ظهر عاشورايش نبود، نكند كه از كاروان اخلاص عقب بمانيم. چگونه ممكن است ما زنده باشيم و امام و انقلاب را تنها بگذاريم!؟ در آرزوی مرگ شرافت‌مندانه نمانيم، در حالی كه عنانش در دست ماست.
خداوندا!
ما را لايق شهادت و شهادت را نصيب ما بفرما!
در خاتمه از پدر و مادر بزرگوارم می‌خواهم هم‌چنان اميدشان به خدا باشد كه او منشأ همه اميدهاست.
از همه خواستارم كه اختلاف سليقه‌ها را كنار بگذارند و وحدت الهی‌شان را حفظ نمايند.
