سمنان - زندگینامه شهدا

پدر شهید «حسین جدیدی» نقل می‌کند: «خواب دیدم دو گروه با هم می‌جنگن. پرچم سبزی از دست یک نفر به زمین افتاد. هرچه داد زدم کسی اون رو بلند نکرد. از خواب پریدم. خوابم تعبیر شد. پرچمی که در خواب به زمین افتاد، مال حسین بود.»

شهید «ایرج نوروزی‌فر» سی‌ام فروردین ۱۳۴۴ در شهرستان سمنان به دنیا آمد. همیشه دوست داشت امام را خوشحال ببیند. می‌گفت: همان‌طور که باید از خدا و پیغمبر اطاعت کنیم، فرمان امام هم نشأت گرفته از فرمان پیغمبر و خداست. وی سرانجام در هفدهم مرداد ۱۳۶۲ به شهادت رسید.»

شهید «اسماعیل معینیان» در چهاردهم مهرماه ۱۳۲۸ در روستای لاسجرد به دنیا آمد. در رشته اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی پذیرفته شد. پس از دو ترم با شروع انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاه، او هم به صف دانشجویان انقلابی پیوست. وی در عملیات والفجر سه شرکت کرد. در هجدهم مرداد ۱۳۶۲ بر اثر اصابت ترکش به جمجمه به شهادت رسید.

برادر شهید «محمود یغمانژاد» نقل می‌کند: «اشکی از گوشه چشمش روی صورتش لغزید و گفت: بابا که بیکاره، دست‌های مامان هم از بس گلیم بافته پینه بسته! می‌خوام برم سرکار.»

شهید «نوروزعلی هراتیان» پانزدهم اسفندماه ۱۳۳۹ در روستای بیابانک از توابع شهرستان سرخه به دنیا آمد. پدرش سواد قرآنی داشت و به نماز و مسجد خیلی اهمیت می‌داد. اعتقاد و رفتار پدر در فرزندان اثر مستقیم گذاشت. نوروزعلی بیست و هشتم مرداد ۱۳۷۱ به شهادت رسید.

شهید «محمود هِرَوی» هفدهم آذرماه ۱۳۴۵ در روستای صالح‌آباد دامغان به دنیا آمد. در سن جوانی مکبر مسجد روستا بود و اذان می‌گفت. از پدرش قرآن خواندن را آموخت. وی سرانجام در عملیات مرصاد در پنجم مرداد ۱۳۶۷ به شهادت رسید.

شهید «حسین یحیی» یکم آبان ۱۳۴۴ در شهرستان دامغان به دنیا آمد. نامش را حسین گذاشتند تا عاقبت در عبور از راه‌های ناهموار و در گذر از تمام سایه‌ها و رنج‌ها به مدد صاحب نامش وانماند و در دریای حقیقت، گوهر پاکی و نیکی، عشق، محبت، ایمان به خدا و راستی را بیابد. وی سرانجام ششم مرداد ۱۳۶۷ به شهادت رسید.

شهید «مجتبی شمس‌الدین» هفتم بهمن‌ماه ۱۳۴۲ در شهرستان سمنان به دنیا آمد. در سال ۱۳۶۵ به عنوان پاسدار وظیفه، وارد تیپ قائم(عج) شد. ده ماه و ده روز خدمت کرده بود که در سی‌ام تیرماه ۱۳۶۶ در جزیره مجنون، از ناحیه سر مورد اصابت ترکش قرار گرفت و به شهادت رسید.

شهید «سید محسن حیدرهایی» بیست و سوم اسفندماه ۱۳۴۸ در تهران به دنیا آمد. مادر با مهربانیِ تمام، هر روز جرعه‌جرعه زلال ایمان و عشق به معصومین را به کام جان محسن می‌چشاند و پدر که مداح و عاشق اهل بیت(ع) بود، از همان کودکی او را به همراه خود به مسجد و محفل دین می‌برد و جان او هر روز بدین‌سان در چشمه‌سار جاری نیایش و دعا شسته می‌شد. وی سرانجام بیست و نهم تیرماه ۱۳۶۶ به شهادت رسید.

همسر خواهرزاده شهید «سید حسین حسینی‌دوست» نقل می‌کند: گفتم: مادر! قراره برین کربلا؟ مادر شوهرم یکباره استکان را زمین گذاشت و گفت: قصدش رو داشتیم، اما نه هنوز ثبت نام کردیم و نه به کسی گفتیم. تو از کجا خبر داری؟ گفتم: دیشب خواب دایی حسین رو دیدم. با پرچمی سفید جلوی در خونه بی‌بی‌شون ایستاده بود و می‌گفت: قراره بی‌بی و آبجی معصومه برن کربلا.»